Sonbahar - yine de gökün yüzünü Bozarıp karalmış bulut alıptır Aksaçlı dağlara, güneşli dike Kederli yorğanın duman salıptır. Yapraklar saralıp yere tökülüp Ağaçlar soğunup çıplak kalıptır. Şarkıçı kuşların sesi kesilip Ormanlar kusseden fikre dalıptır. Öyle bir kederlidir dağ da, pınar da, O da bu aylardan, yalnız olupdur. Çimenler, çiçekler bu şen meydanda Kim biliyor ne zaman, nerde soluptur. Arasıra boylanıp güneş çıksa da, Toprağı, çimenli isitmiyor o, Tibçekde güllerim çiçek açsa da Kalbimi okşayıp sevindiriyor o.
