Sonbahar - yine de gökün yüzünü
Bozarıp karalmış bulut alıptır
Aksaçlı dağlara, güneşli dike
Kederli yorğanın duman salıptır.
Yapraklar saralıp yere tökülüp
Ağaçlar soğunup çıplak kalıptır.
Şarkıçı kuşların sesi kesilip
Ormanlar kusseden fikre dalıptır.
Öyle bir kederlidir dağ da, pınar da,
O da bu aylardan, yalnız olupdur.
Çimenler, çiçekler bu şen meydanda
Kim biliyor ne zaman, nerde soluptur.
Arasıra boylanıp güneş çıksa da,
Toprağı, çimenli isitmiyor o,
Tibçekde güllerim çiçek açsa da
Kalbimi okşayıp sevindiriyor o.